Ik heb veel mooie en succesvolle momenten beleefd. Sportief zijn dit vier Duitse kampioenschappen in het vrij spel en in het Cadre op het toernooibiljart. Daarnaast met mijn thuisclub, BC Frintrop, ook een nationale titel in de teamcompetitie op het toernooibiljart. In de Bundesliga kon ik mijn team van DBC Bochum ondersteunen bij het winnen van enkele Duitse teamkampioenschappen op de matchtafel – laatste keer in 2023 in GT Buer.
Succes is niet het belangrijkste bij het biljarten. Het zijn de bijzondere momenten waarop je oude vrienden ontmoet, het is de worsteling met ongewoon spelmateriaal, het is de spanning in de competitie, het zijn de nieuwe kennissen en nog veel meer …
Maar wat altijd verrassend is, is dat het spel niet saai wordt, ook al heb je het zo vaak gespeeld. Als je van plan bent zo foutloos mogelijk te spelen, kun je niet over andere dingen nadenken. Kom je in een serie, dan ontstaat er een flow waarin alles zo eenvoudig lijkt. Wanneer een game eindigt bij de eerste beurt, is het een geweldige ervaring. Maar er zijn geen garanties. Zelfs als het spel vooraf foutloos was, kunnen er ook donkere momenten zijn dat niets zal slagen. Je hoeft alleen consequent met het juiste systeem te spelen en onverschrokken te zijn.
Toen ik deze pagina samenstelde, was het me eerst duidelijk welke drie mensen ik vooral hoorde en bedankte. Het zijn Norbert Witte, Uwe Matuszak en Fabian Blondeel. Ik dank deze coaches echt.
Norbert Witte
Nobbi was een topspeler in het bandstoten en kader in de jaren zestig en zeventig met vijf Duitse kampioenschappen. Dus nam hij ook deel aan een wereldkampioenschap in het libre in Vigo in 1964. Ook al werd hij tijdens zijn jeugd verblind door een ongeluk.
Toevallig was hij te gast bij BC Frintrop toen ik begon te spelen. Nobbi was een allrounder, zeer deskundig in alle speldisciplines. We hebben een diepe vriendschap en ik ben oneindig verbonden met mijn tijd samen. Naast de training hebben we het ook goed gedaan. Ik vond het erg leuk toen Rudi Horn met Nobbi en mij naar Praag ging tijdens de Koude Oorlog. Nobbi was een biljartspeler zijn die gewoon zijn hele appartement beschikbaar stelde voor ons . In de grootste biljartzaal in Praag kende iedereen Norbert Witte. Die tijd was sensationeel.
Voor degenen die hem niet gekend hebben, kan Norbert worden omschreven als: oneindig geduldig, beleefd, onkreukbaar, gereserveerd, gelukkig, intelligent, kettingrokend en drankbestendig.
Nobbi stierf in 1992 op 59-jarige leeftijd aan longkanker.
Uwe Matuszak
Uwe is een fijne maat die veel van de materie biljarten weet. Hij was een Duits kampioen in het bandstoten en besteedde veel tijd aan lesgeven. Hij was ook bondscoach van de Duitse biljartvrouwen.
In de eerste weken dat ik biljart speelde, plaatste Uwe me echt voor het biljart en vormde de basis voor een mooie stoot. Op het moment dat de club Hamborn 68 in de Bundesliga met Manni Getz, Klaus Strunz, Kalle Gertzen,, Uwe Ritzkat en Klaus Hose speelde, deed hij op zondag altijd de jeugdopleiding voor het district Oberhausen. We reden er vol verwachting en stralende ogen naar toe.
Het is fijn dat hij nog aan de bal is en dat we vaker tegen elkaar spelen in competities.
Bedankt Uwe!
Fabian Blondeel
Fabian is een speler van wereldklasse in libre, band en kader. Hij is meervoudig Europeeskampioen en Team-Wereldkampioen – om nog maar te zwijgen van vele Duitse kampioenschappen.
Op een gegeven moment belde hij me om te kijken of ik niet geïnteresseerd was in het spelen op de matchtafel in Bochum. In de daaropvolgende jaren heb ik veel van Fabian kunnen leren. Hij ‘cultiveerde’ mijn stoot, nam het tempo op en voegde een ongelooflijke hoeveelheid verfijning en meegedeelde kennis toe.
Ik had nooit gedacht dat je op gevorderde leeftijd zoveel zou kunnen leren. Ja, het is mogelijk, maar je moet geduld hebben. Het duurt meer dan een jaar voordat de gewenste veranderingen een blijvend effect hebben.
Als ik nu met andere spelers train, volg ik bijna altijd de methode van Fabian: scoor altijd twee punten en dan blijft de ander spelen met dezelfde bal. Voor speciale posities, teken de balpositie af en speel alle varianten meerdere keren.
Heel erg bedankt voor de tijd, beste Fabian!
Naast de coaches zijn de trainingspartners, tegenstanders en andere topspelers natuurlijk erg belangrijk. Als de tijd het toelaat, train ik met mijn goede vriend Ludger Havlik. Af en toe ook met Michael Woidowski, Jörg Ortmann (Goofy) of spontaan met andere spelers.
Door te kijken kun je veel van tegenstanders leren. Vooral van de topmensen, met wie ik vaak keek en waar mogelijk ook de wedstrijd leidde. In mijn begintijd heb ik nooit een wedstrijd van Frédéric Caudron gemist toen hij voor Horster Eck kader speelde in de Bundesliga. De afgelopen jaren heb ik met Sam van Etten in een team kunnen spelen. Waar mogelijk volgde ik alle wedstrijden als arbiter.
Een diepe en langdurige vriendschap verbindt me met Henny de Heus, met wie ik al meer dan 25 jaar deel uitmaak van een team voor BC Frintrop. Zolang hij wil spelen, zit ik bij hem in een team.
Ik dank Henny voor het corrigeren van mijn vertaling!
Ik gaf vroeger zelf biljarttraining. Op de een of andere manier krijgen de jongeren steeds minder en mijn beschikbare tijd wordt helaas kleiner door de werkdruk.
Als ik spontaan met andere spelers train, merk ik vaak dat ze zichzelf op een speelse manier willen verbeteren, maar niets willen veranderen in het spel of spelsysteem. En daar begint het basisprobleem. Je moet uit de comfortzone komen en nieuwe dingen doen, anders is het hele ding zinloos.
Als ik het gevoel had dat ik niets meer kon leren, stopte ik met spelen.
Ook dank aan mijn Nederlandse groep bij de volksuniversiteit Mülheim – vooral aan Beatrix! Deze grappige groep zorgde ervoor dat mijn Nederlands nu bruikbaar is en dat mensen in Nederland ook tegen mij spreken in Nederlands.